استخراج اتریوم تا کی ادامه دارد ؟
احتمالا اگر با فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال آشنایی داشته باشید، با این سوال که تا چه زمانی می‌شود اتریوم را استخراج کرد، مواجه شده اید. برای درک این موضوع ابتدا کمی با شبکه اتریوم و انواع قابلیت‌های آن باید آشنا شویم تا با عینک دقیق تری بتوانیم این موضوع را بررسی کنیم.
اتریوم چیست؟
«اتریوم، خانه فناوری پول دیجیتال، پرداخت‌های جهانی و برنامه‌های کاربردی است».
این تعریفی است که با وارد شدن به صفحه رسمی اتریوم در اولین نگاه با آن مواجه میشویم. اما این ساختاری که از آن، این‌قدر با شکوه یاد می‌کنند، دقیقا چه کاربردی دارد؟
همانطور که می‌دانید، بیت کوین اولین ارز دیجیتال متولدشده بود که پایه‌های صنعت فعلی بلاکچین، بر ایده اولیه آن نهاده شده است. اتریوم هم رمزارزی است که هم‌اکنون رتبه دوم بازار را تصاحب کرده‌است. افراد با خرید ارز دیجیتال در ایران، در حوزه ارزهای دیجیتال، سرمایه‌گذاری می‌کنند. اما در ابتدا، ایدهٔ اتریوم از کجا پدید آمد؟
ایده اتریوم توسط ویتالیک بوترین در سال ۲۰۱۳ طی یک وایت پیپر ارائه شد. او در مجله بیت کوین فعالیت می‌کرد و اعتقاد داشت بیت کوین دچار کاستی‌هایی است که باید برطرف شود. در نهایت او در ژانویه ۲۰۱۴ به همراه چند توسعه دهنده دیگر ایده خود را کامل‌تر کرد و در ماه اوت همان سال، برای پیاده‌سازی پروژه خود جذب سرمایه کرد. عملا با ظهور اتریوم بود که صنعت بلاکچین به شکل فعلی درآمد و کاربرد‌هایی از قبیل برنامه نویسی اپلیکیشن‌های غیر متمرکز، ایجاد سیستم‌های مالی فراگیر بر بستر بلاکچین و هم اکنون هم میزبان بازی‌ها و هنرمندان ساخت NFT است.
تحلیل قیمت اتریوم
در صفحه خرید اتریوم تبدیل آمده‌است:
«اتریوم از سال ۲۰۱۳ شروع به کار کرده و از سال ۲۰۱۵ که قیمتی حدود ۷۵ سنت داشته تا امروز (زمستان ۱۴۰۰) که قیمتش سقف ۴٬۸۰۰ دلار را دیده، جایگاه خود را به عنوان ملکه ارزهای دیجیتال با داشتن حدود ۲۰ درصد از سهم بازار ارزهای دیجیتال، تثبیت کرده. شبکه اتریوم با توجه به کاربرد‌های فراوانی که دارد، پایه اصلی ارزش این ارز است و با گسترش کاربردها و بروزرسانی‌های این شبکه، بیشتر متخصصان حوزه رمزارزها انتظار دارند که اتریوم قیمت ۱۰٬۰۰۰ دلار را نیز در آینده نه چندان دور به خود ببیند. با این حال شبکه‌های دیگر مانند کاردانو در حال رشد سریع هستند و کاربرد‌های شبکه‌ی اتریوم را به شبکه‌ی خود می‌افزایند تا رقبایی جدی برای اتریوم محسوب شوند».
کارکرد شبکه اتریوم
شبکه بلاکچین اتریوم، با استفاده از مقیاس پذیری بالایی که دارد، بستر اصلی شکل‌گیری بیشتر برنامه‌های نوپایی است که می‌خواهند ایده خود را در اکوسیستم آن پیاده کنند. البته همین موضوع باعث به وجود آمدن ترافیک زیادی در شبکه شده که این مقیاس پذیری را دچار مشکل کرده و برای حل این معضل، تیم فنی اتریوم بر آن شدند تا با به روزرسانی‌های متعددی شبکه خود را گسترش دهند. آخرین به روزرسانی در دست اقدام این تیم، پروژه اتریوم 2.0 هست که جلوتر به بررسی آن، می‌پردازیم.
فرایند استخراج
استخراج فقط به هدف کسب درآمد از شبکه صورت نمی‌گیرد. در واقع دستگاه استخراج کننده، یکی از تایید کننده‌های شبکه اصلی است که با پردازش اطلاعات بلاک و تطبیق آن با کل شبکه، امنیت کلی اکوسیستم را تضمین می‌کند و در قبال این خدمت، پاداش دریافت می‌کند. این پاداش به واحد اتریوم به کیف پول دیجیتال آنها پرداخت می‌شود و ماینرها می‌توانند اتریوم خود را به متقاضیانی که برای خرید اتریوم آماده هستند، عرضه کنند. میزان این پاداش و نوع تقسیم آن بین ماینرها بر اساس چندین پارامتر مختلف صورت می‌گیرد. اولین معیار سختی شبکه یا میزان حضور تعداد ماینرها در هر گره (Node) می‌باشد. معیار بعدی کارمزدی (GAS) است که به میزان شلوغی شبکه در هر زمان تعیین می‌شود. این شلوغی را تعداد و یا حجم بالای تراکنش‌ها تعیین می‌کند. با ترکیب این معیار‌ها و توانی که ماینر در اختیار شبکه قرار می‌دهد، استخراج‌کننده، درآمدی به اتریوم خواهدداشت.
تفاوت بیت کوین و اتریوم
بیت‌کوین یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز و متن‌باز است که برای نخستین‌بار در دنیا، از فناوری بلاکچین استفاده کرده است و در مقابل، اتریوم یک پلتفرم متن‌باز مبتنی بر بلاکچین است که به توسعه‌دهندگان اجازهٔ ساخت و توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را می‌دهد. بیت‌کوین با هدف جایگزینی پول و سیستم پرداخت آنلاین بدون واسطه ایجاد شد و تنها به عنوان یک ارزش، جهت خرید و فروش کالا و خدمات استفاده می‌شود ولی اتریوم بیشتر به عنوان بستر اجرای قراردادهای هوشمند، راه اندازی توکن‌های جدید و برگزاری ICOها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با بررسی میزان پرداخت پاداش هر دو شبکه، متوجه میشویم که اتریوم یک مدل اقتصادی متفاوت با بیت‌کوین دارد. بلاک‌های پاداش بیت کوین هر چهارسال یکبار تقسیم می‌شوند اما در اتریوم این کار هر سال اتفاق می‌افتد. اتریوم با استفاده از الگوریتم هش خود به اسم Ethash اجازه استفاده از کارت‌های گرافیک (GPU) را به جای دستگاه‌ها و پردازنده‌هایASIC فراهم می‌کند اما بیت کوین چنین امکانی را برای کاربران فراهم نکرده است و در حال حاضر استخراج بیت‌کوین تنها با دستگاه‌های بسیار قدرتمند ASIC ممکن خواهدبود. از همین رو تعداد افرادی که برای استخراج اتریوم اقدام می‌کنند، بسیار بیشتر از ماینرهای بیت کوین است. چرا که هزینه سربار برق و نگهداری ماینرهای اتریوم (GPU) بسیار کمتر از ماینرهای بیت کوین است. البته در برخی شبکه‌ها از قبیل STX، افراد می‌توانند با خرید بیت کوین و سپرده گذاری آن در این پلتفرم، پاداشی برابر با استخراج آن بگیرند.
حل مشکل مقیاس پذیری
امروزه با محبوب تر شدن و فراگیرتر شدن هرچه بیشتر صنعت رمز ارزها، تعداد افراد بیشتری روزانه به کار با این فناوری‌ها می‌پردازند. اگر نگاهی به حاکمیت عددی بیت کوین بر بازار ارزهای دیجیتال بیاندازیم، متوجه میشویم که بیش از ۴۰% حجم بازار متعلق به این رمز ارز است. اما با دقتی بیشتر بر کل صنعت و نه فقط بازار خرید و فروش ارزهای دیجیتال، متوجه میشویم که حاکمیت اتریوم بر بسترهایی از قبیل برنامه‌های مالی غیرمتمرکز، پلتفرم‌های وام دهی و بسترهای NFT، به عددی نزدیک به ۸۰% می‌رسیم. جای شگفتی است که این شبکه، میزبان خیل عظیمی از برنامه نویس‌ها و شرکت‌های مختلف خدمات رسانی بر پایه رمز ارزهاست و هنوز در این راه بهترین عملکرد را ارائه می‌دهد. اما با توجه به محبوبیت شدیدی که کمی قبل از آن صحبت کردیم، شاهد بروز مشکلاتی هستیم که ناشی از شلوغی شبکه اتریوم است. مشکلاتی از قبیل هزینه بالای انجام تراکنش‌ها بر بستر اتریوم، کندی شبکه و یا بعضاً رد تراکنش‌ها توسط ماینرها، محدودیت در ورودی زبان‌های برنامه‌نویسی و بسیاری مشکلات دیگر، باعث شده تا تیم اتریوم در صدد انجام یک به‌روزرسانی بزرگ باشند که بتوانند این نیاز عظیم از پذیرش بالای جامعه را، پاسخ‌گو باشند.
تفاوت اتریوم 2.0 با اتریوم
اتریوم 2.0 با ایده نقل مکان از تکنولوژی اثبات کار (PoW) به تکنولوژی اثبات سهام (PoS) شکل گرفته است. در تکنولوژی اثبات کار، ماینرها تایید کنندگان تراکنش‌ها هستند و در نتیجه تقاضای آنها برای دریافت هرچه بیشتر کارمزد‌های شبکه، بالاتر می‌رود. اما در اثبات سهام، افرادی که می‌پذیرند تعداد ۳۲ اتریوم را به شبکه اصلی اهدا کنند، به‌عنوان تایید کننده اصلی شبکه شناسایی می‌شوند و در نهایت این تایید آنهاست که امنیت شبکه را تایید می‌کند. ویتالیک بوترین در این راستا اعلام کرده که پروژه اتریوم 2.0 در سال ۲۰۲۲ میلادی محقق می‌شود و پس از آن دیگر این ماینرها نیستد که امنیت شبکه را تامین می‌کنند. به عبارتی درآمد ماینرها فقط به شبکه قدیمی اتریوم 1.0 مربوط می‌شود. دارندگان اتریوم می‌توانند در زمان اعلام این مهاجرت، توکن‌های خود را به صرافی‌های پشتیبانی‌کننده از این به‌روزرسانی منتقل کنند و اتریوم خود را به اتریوم 2.0 تبدیل کنند. با توجه به تحریم‌های بین المللی، سرمایه گذاران ایرانی اتریوم، می‌توانند با انتقال دارایی‌های خود به یک صرافی ارز دیجیتال ایرانی که از این به‌روزرسانی، پشتیبانی می‌کند، با این مهاجرت همسو شوند و اتریوم خود را به اتریوم 2.0 تبدیل کنند.
سخن پایانی
اتریوم قطعا تغییرات فراوانی را در زندگی همه ما ایجاد خواهد کرد و چه بهتر که اکنون به این تغییرات آگاه باشیم تا با ارتقای دانش خود، گامی در جهت رشد جامعه جهانی برداشته باشیم. سیستم‌های بانکی و مالی سنتی، قطعا در آینده نزدیک جای خود را به سیستم‌هایی که اتریوم آغاز کننده مسیرشان است، خواهندداد و این مهاجرت از سنت به عصر مدرن، هم‌اکنون ابتدای راه خود است.