آشنایی با آدرس های بلاک چین | کدام آدرس با کدام حروف شروع می شود؟

• مهدی عباس زاده
• ۱۴۰۰-۱۲-۲۰
• دسته بندی ها: مقالات آموزشی ارز دیجیتال

حتما تاحالا موقع انتقال ارزدیجیتال به کیف پول ها از شما آدرس کیف پول مقصد خواسته شده. خیلی از مواقع پیش می آید که شما به اشتباه آدرس یک توکن را در یک بلاک چین دیگر وارد میکنید. در این صورت توکن شما منتقل میشود اما شاید در مقصد امکان برداشت آن وجود نداشته باشد. ما در این مقاله به طور کامل آدرس بلاک چین های مختلف و پر کاربرد را به شما معرفی میکنیم تا در موقع انتقال دارایی ها دچار مشکل نشوید.

مفهوم آدرس ها در بلاک چین چیست؟

مجموعه ای از آدرس ها در شبکه بلاک چین وجود دارند که مفاهیم مهمی در مورد ارزهای دیجیتال و بلاک چین را به ما القا می کنند. در مقاله حاضر به شما به طور کامل توضیح می دهیم که این آدرس‌ها چه هستند، چگونه ایجاد می‌شوند و چه تفاوت‌هایی بین انواع مختلف آدرس‌ها در بلاک چین‌ های مختلف وجود دارد. با ما همراه باشید تا اطلاعات مهمی در این زمینه کسب کنید.

ویدئو آشنایی با آدرس های معروف بلاک چین

کدام آدرس با کدام حروف شروع می شود؟

برای اینکه خیلی سریع بتونید به جوابتون برسید جدول زیر رو مشاهده کنید:

لزوم ایجاد آدرس های ارزهای دیجیتال

در روزهای اولیه پیدایش بیت کوین، این امکان وجود داشت که پرداخت ها به یک آدرس IP مانند 104.25.248.32 ارسال شود. این راه روشی راحت و بدون دردسر برای استفاده از بیت کوین بود که بدون سروکار داشتن با کلیدها و آدرس های عمومی غیرمفید برنامه ریزی شده بود. با این حال، پس از اینکه توسعه دهندگان بیت‌ کوین متوجه شدند که این روش ارسال ارزها می‌تواند در معرض انتقادها و حملات جدی قرار بگیرد، این گزینه غیرفعال شد و دیگر برنگشت.

این طور که به نظر می رسد این روش در روزهای اولیه بیت کوین بیشتر دارای ارزش های تاریخی است. اما این کد ها نشان می دهد که یک آدرس چیست، این آدرس ها حتما نباید چیزی خاص باشند بلکه تنها مکانی برای پذیرش و ارسال تراکنش های بلاک چین هستند مانند آدرس IBAN یا SWIFT.

نه خود آدرس مهم است و نه قالب آن. تنها چیزی که مهم است این است که آدرس به هدف خود عمل کند و آن هدف چیزی نیست جز فراهم کردن پرداخت ها به نهادی که آدرس منحصر به فردی دارد. معمولاً آدرس یک کلید خصوصی برای دسترسی انحصاری به وجوه می باشد و چیزی جز یک شناسه امن نیست.

تمام آدرس های بلاک چین ممکن از قبل وجود دارند حتی قبل از اینکه به یک کیف پول اختصاص یابند. این به آن دلیل است که آدرس های بلاک چین نتیجه انجام یک عملیات ریاضی هستند.

نحوه آغاز شکل گیری آدرس در بلاک چین

پس از این که پرداخت به IP در بیت کوین انجام شد، P2PKH به فرمت استاندارد جدید برای آدرس های بیت کوین تبدیل شد. این آدرس در صورت فعلی می تواند به شکل زیر باشد:

یک آدرس استاندارد P2PKH تقریبا 34 علامت دارد و با 1 شروع می شود. P2PKH مخفف عبارت “Pay To Public Key Hash” است. این عبارت بدان معناست که شما به هش یک کلید عمومی پرداخت می کنید. این آدرس برای مبتدیان، ممکن است پیچیده به نظر برسد، بنابراین بهتر است بدانیم که این آدرس در دنیای ارز دیجیتال به چه معنایی است؟

هر نرم افزار کیف پولی که استفاده می کنید می تواند به راحتی یک آدرس P2PKH ایجاد کند، این آدرس ترکیبی از چندین عملیات رمزنگاری غیر استثنایی است.

ابتدا، کیف پول شما آنتروپی (مقیاس نرخ انتقال اطلاعات) را جمع آوری می کند و از آن برای تولید یک کلید خصوصی ECDSA استفاده می کند. ECDSA الگوریتم رمزنگاری در هسته آدرس های بیت کوین است. این الگوریتم یک الگوریتم امضای نامتقارن است، به این معنی که می توانید پیام ها را با کلید خصوصی امضا کنید و امضا را با کلید عمومی تأیید کنید. با ECDSA می توانید به راحتی اطلاعاتی را در اختیار افراد قرار دهید تا با امضای آن ثابت کنید که فقط شما نویسنده آن اطلاعات هستید. این کلید خصوصی بسیار شبیه به امضای یک نامه به صورت فیزیکی است.

 

بنابراین، پس از ایجاد کلید خصوصی با آنتروپی، کیف پول، کلید عمومی را از آن استخراج می کند. کیف پول این کار را با انتخاب چندین مختصات تصادفی روی یک نمودار منحنی بیضی شکل و انجام برخی محاسبات انجام می دهد. جزئیات در این امر چندان مهم نیست. آنچه مهم است این است که این کلید عمومی تنها چیزی است که برای ارسال و جمع آوری پرداخت ها نیاز دارید.

در روزهای اول ایجاد بیت کوین، از کلید عمومی برای دریافت وجوه استفاده می شد. اما خیلی زود این مفهوم گسترش یافت. کلید عمومی بسیار طولانی و غیرمفید است. به همین دلیل است که توسعه دهندگان بیت کوین روشی را برای استخراج آدرس از کلید عمومی ایجاد کردند.

ایجاد آدرس بلاک چین بیت کوین

برای ایجاد آدرس، کیف پول شما کلید عمومی را از طریق یک سری الگوریتم های رمزنگاری شده به صورت فشرده درمی آورند. به طور کلی چیزی که اتفاق می افتد، این گونه است:

نرم افزار کلید عمومی را با SHA 256 و نتیجه را با RIPEMD-160 هش می کند. سپس بایت‌های 00 را به‌عنوان پیشوند در ابتدای رشته حروف و اعداد به ‌دست ‌آمده اضافه می‌کند، به همین دلیل است که آدرس‌های P2PKH با «1» شروع می‌شوند و چهار بایت جمع‌بندی در پایان قرار می گیرد. چهار بایت جمع با دو بار هش کردن نتیجه با SHA 256 و گرفتن چهار بایت اول ایجاد می شود. سپس کیف پول شما نتیجه را به یک رشته base58 تبدیل می کند.

شما لازم نیست که جزئیات رمزنگاری آدرس ها را یاد بگیرید. آنچه مهم است این است که این روش، یک کلید عمومی را به روشی خواناتر نشان می دهد که از ایجاد خطا در تایپ جلوگیری می کند.

هر زمان که آدرسی را در کیف پول بیت کوین خود قرار می دهید، پیشوند بررسی می شود و جمع مقابله ای محاسبه می شود. اگر مطابقت نداشته باشد، آدرس را رد می کند. این امر باعث می شود که اگر یک خطای تایپی هم وجود داشته باشد، ارسال وجوه به آدرس اشتباه غیرممکن شود.

آدرس‌ها در سایر ارزهای دیجیتال

بسیاری از ارزهای دیجیتال تقریباً از همان قالب آدرس بیت کوین استفاده می کنند. به عنوان مثال، لایت کوین، دش و دوج کوین همان رویه های رمزنگاری را برای ایجاد یک آدرس به کار می گیرند: ECDSA، SHA 256 و RIPEMD 160.

تنها تفاوت در پیشوند هش RIPEMD-160 است. در حالی که پیشوند 00 بیت کوین به آدرس هایی منجر می شود که با “1” شروع می شوند، آلت کوین هایی مانند دش، لایت کوین یا دوج کوین از پیشوندهای دیگری استفاده می کنند. در زیر توضیح می دهیم که هرکدام از آدرس های آن ها با چه حروفی آغاز می شوند.

• آدرس های لایت کوین با L شروع می شود.
• آدرس های دش با X شروع می شود
• آدرس های دوج کوین با D شروع می شوند..

آدرس لایت کوین

از آنجایی که این ارزها از الگوریتم رمزنگاری یکسانی استفاده می کنند، می توانید از کلیدهای خصوصی و عمومی یکسان برای ذخیره کوین ها در همه این ارزهای دیجیتال استفاده کنید. حتی می توانید تا حدی آنها را در همان آدرس ها ذخیره کنید. به عنوان مثال، لایت کوین و بیت کوین از پیشوند یکسانی برای آدرس های P2SH استفاده می کنند – که آن 05 است – به طوری که امکان ذخیره بیت کوین به عنوان لایت کوین در یک آدرس وجود دارد.

آدرس مونرو

با این حال، سایر ارزهای دیجیتال از طرح‌های دیگری برای تولید آدرس استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال Monero بر اساس الگوریتم Cryptonote است. این الگوریتم از الگوریتم امضای رمزنگاری دیگری برای تولید کلید عمومی به نام  EdDSA استفاده می کند.

آدرس Cryptonote

ارزهای Cryptonote به اصطلاح دارای امضاهای حلقه ای هستند که حریم خصوصی بیشتری را فراهم می کند، زیرا نمی توانید تعیین کنید که کدام کلید از یک تراکنش امضا شده است. به همین دلیل، آدرس‌های Cryptonote باید دارای دو کلید عمومی، یک view و یک کلید خصوصی باشد.

مانند آدرس های بیت کوین، Cryptonote یک بایت پیشوند اضافه می کند و نتیجه را هش می کند. با این حال، از Keccak-256 به جای دو SHA 256 برای تولید چهار بایت جمع بندی استفاده می کند که در انتهای رشته اضافه می شوند. پس از تبدیل نتیجه به base58، آدرس نهایی را دریافت می کنید که طولانی تر از بیت کوین است. این آدرس در زیر نشان داده شده است:

علاوه بر این، تنوع آدرس‌ها نشان دهنده این است که آدرس‌ها فقط وسیله‌ای برای پذیرش پرداختی هستند که به یک کلید عمومی خاص اختصاص داده شده است. برای این تابع پایه، مهم نیست که با کلید عمومی چه می کنید، از چه الگوریتم رمزنگاری برای تبدیل آن به آدرس استفاده می کنید و آدرس چگونه به نظر می رسد.

آدرس های اتریوم

مانند بسیاری از مباحث در ارزهای دیجیتال، موضوع آدرس ها در مورد اتریوم بسیار جذاب و قابل و توجه است. بسیاری از افرادی که سرمایه گذاری در ارز دیجیتال را با بیت کوین شروع کرده اند و سپس اتریوم را امتحان کرده اند، با فرمت آدرس آن که یک رشته طولانی و هگزادسیمال است و با 0x شروع می شود مشکل دارند، به عنوان مثال می توان به این آدرس اشاره کرد:

از نظر فنی، آدرس دهی اتریوم مشابه بیت کوین است، اما تمام مراحل آدرس دهی بیت کوین را طی نمی کند. در اتریوم شما با یک کلید خصوصی شروع می کنید و از ECDSA برای تولید یک کلید عمومی 64 بایتی استفاده می کنید. سپس این کلید را با Keccak-256 هش می کنید. نتیجه این کار یک رشته 32 بایتی است. 12 بایت اول از این بایت ها حذف می شود و 20 بایت باقی مانده یک آدرس 40 کاراکتری است که معمولاً پیشوند 0x به آن اضافه می شود. به غیر از بیت کوین یا کریپتونوت، اتریوم آدرس را به base58 تبدیل نمی کند، بنابراین در هگزادسیمال (0-F) است.

تفاوت دیگر بین اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال این است که آدرس‌های اتریوم فاقد چک‌ سوم هستند. هر رشته هگزادسیمال 40 کاراکتری می تواند یک آدرس اتریوم باشد، به همین دلیل است که توسعه دهندگان اتریوم به شدت کاربران را از دستی تایپ کردن چنین آدرسی منع می کنند؛ زیرا تنها یک خطای تایپی، می تواند منجر به از دست رفتن کل سرمایه شود.

همان‌طور که جف کلمن اشاره می‌کند، دلیل مهم تر دیگری وجود دارد که اتریوم از آدرس‌های ساخته‌شده مانند بیت‌کوین استفاده نمی‌کند. به یاد داشته باشید، یک آدرس فقط یک روش رمزنگاری برای نشان دادن اطلاعات موردنیاز برای تخصیص وجوه به یک کلید خصوصی است. این کار را می توان با قراردادهایی انجام داد که این اطلاعات را به نام ها اختصاص می دهند. اما این کار با فرمت های آدرس پیچیده تر از بیت کوین نیز انجام می شود.

فرمت موردعلاقه توسعه دهندگان اتریوم در حال حاضر فرمت ICAP است که به شکل زیر است:

مانند آدرس‌های بیت‌کوین، اتریوم از کاراکترهای base58 استفاده می‌کند و شامل یک جمع مقابله ای است.

پشتیبانی از آدرس های ICAP در حال حاضر در حال افزایش است. مشتریان معمولی در حال حاضر تولید آدرس های ICAP را فعال می کنند، اما همچنان از آدرس قدیمی به عنوان یک استاندارد نیز استفاده می کنند. برای ایمن‌تر کردن این امر، ویتالیک بوترین بنیان گذار اتریوم ارتقای جزئی را برای افزودن جمع‌های مقابله ای به شکل حروف بزرگ ایجاد کرده است. با آدرس‌های تولید شده EIP55، حروف بزرگ به عنوان جمع کنترلی عمل می‌کنند. بنابراین، در صورتی که یک آدرس حداقل یک حرف بزرگ داشته باشد، اگر اشتباه تایپی داشته باشید، آدرس نامعتبر خواهد بود.

سوالات متداول

 سخن آخر

در این مقاله سعی کردیم شما کاربران علاقه مند به کسب اطلاعات و سرمایه گذاری در بازار ارز دیجیتال را با مفاهیم مرتبط با آدرس های معروف ارز دیجیتال آشنا کنیم. حال که با انواع این آدرس به خوبی آشنا شده اید، به راحتی و بدون مشکل می توانید معاملات خود را با این آدرس ها انجام دهید.

منبع: blockgeeks