بهترین قیمت خرید و فروش اتریوم در صرافی های ایرانی

این قوانین مورد توافق و بسیاری دیگر از جنبه ها و ویژگی های شبکه، توسط قراردادهای هوشمند دیکته شده اند. این قراردادها به منظور انجام خودکار تراکنش ها و سایر اقدامات خاص در داخل شبکه طراحی شده و به این ترتیب نیازی به نگرانی در مورد درستی تراکنش نیست. شرایط برای انجام هر دو طرف تراکنش از قبل برنامه ریزی شده است. با تکمیل این شرایط، تراکنش یا هر فعالیت ویژه دیگری انجام می شود. بسیاری از افراد معتقدند که قراردادهای هوشمند، آینده هستند و در نهایت جایگزین سایر قراردادهای موقت خواهند شد. زیرا اجرای قراردادهای هوشمند امنیت بیشتری را نسبت به قراردادهای سنتی داشته، سبب کاهش هزینه های تراکنش شده و باعث ایجاد اعتماد بین طرفین خواهد شد.

علاوه بر این، سیستم همچنین برای کاربران ماشین مجازی اتریوم(EVM)  را در اختیار قرار می دهد که اساسا به عنوان محیطی برای اجرای قراردادهای هوشمند مبتنی بر اتریوم عمل می کند. به این وسیله کاربران می توانند یک کد را اجرا کنند، با اطمینان از این که برنامه ها با یکدیگر تداخلی نخواهند داشت. EVM  کاملا از شبکه اصلی اتریوم جدا شده و این باعث شده تا آن یک ابزار سودمند برای آزمایش و بهبود قراردادهای هوشمند باشد. این پلتفرم یک توکن ارز رمزنگاری به نام اتریوم نیز ایجاد می کند.

چه کسی اتریوم را ساخته است؟

در اواخر سال ۲۰۱۳، ویتالیک بوترین ایده خود را در قالب یک وایت پیپر، که آن را به چند نفر از دوستانش فرستاده بود، اعلام کرد. سپس آن را برای افراد بیشتری ارسال کرد. در نتیجه در حدود ۳۰ نفر در جریان ایده ویتالیک قرار گرفتند. وی منتظر بررسی های انتقادی و نقطه نظرات افراد در مورد اشتباهات ایده خود بود. اما هرگز این اتفاق رخ نداد.

این پروژه در ژانویه سال ۲۰۱۴ رسما عمومی شد. تیم اصلی این پروژه شامل ویتالیک بوترین، میهای آلیسی، آنتونی دیلوریو،  چارلز هاسکینسون، جو لوبین و گاوین وود بود. بوترین، اتریوم را در یک کنفرانس بیت کوین در میامی نیز معرفی کرد. چند ماه بعد تیم تصمیم گرفت که برای ایجاد سرمایه جهت توسعه پروژه خود از توکن بومی شبکه اتریوم استفاده کند.

آیا اتریوم یک ارز رمزنگاری است؟

در تعریف باید گفت که اتریوم یک پلتفرم نرم افزاری است، با هدف فعالیت به عنوان یک اینترنت غیرمتمرکز و همچنین یک اَپ استور غیرمتمرکز. سیستمی مانند این نیاز به ارزی جهت پرداخت برای منابع و برنامه های مورد نیاز جهت انجام پروژه ها و برنامه های کاربردی دارد. اینجاست که اتر وارد می شود.

اتر یک دارایی دیجیتال است و به شخص ثالثی برای پردازش پرداخت نیاز ندارد. با این حال اتر نه تنها به عنوان یک ارز دیجیتال استفاده می شود، بلکه مانند “سوخت” برای برنامه های غیر متمرکز داخل شبکه عمل می کند. اگر کاربری بخواهد چیزی را در برنامه های کاربردی اتریوم تغییر دهد، باید کارمزد تراکنش را پرداخت کند تا شبکه بتواند فرایند را تغییر دهد.

کارمزد تراکنش به طور خودکار بر اساس مقدار به اصطلاح “گاز” مورد نیاز محاسبه می شود. مقدار سوخت مورد نیاز بر اساس مقدار قدرت محاسباتی مورد نیاز و مدت زمان لازم برای اجرای آن محاسبه می شود.

اتریوم بهتر است یا بیت کوین؟

اتریوم و بیت کوین ممکن است زمانی که از منظر یک ارز رمزنگاری به آنها نگاه شود یکسان به نظر برسند. اما آنها پروژه هایی متفاوت و با اهداف کاملا متفاوت هستند. اتریوم یک پلتفرم چند منظوره با ارز مربوط به خود به نام اتر است که جزئی از برنامه های قراردادهای هوشمند است. در حالی که بیت کوین به عنوان یک ارز نسبتا پایدار و موفق ترین ارز رمزنگاری تا به امروز، خود را معرفی کرده است.

حتی از منظر ارز رمزنگاری دو پروژه کاملا متفاوت به نظر می رسند. به عنوان مثال بیت کوین حداکثر به تعداد ۲۱ میلیون بیت کوین تولید خواهد شد، در حالی که عرضه اتر می تواند عملا بی انتها باشد. علاوه بر این میانگین زمان استخراج بلاک بیت کوین ۱۰ دقیقه است در حالی که این زمان برای اتریوم حداکثر ۱۲ ثانیه می باشد، این یعنی تایید سریعتر.

یکی دیگر از تفاوت های عمده بین این دو ارز این است که امروزه استخراج بیت کوین نیازمند قدرت محاسباتی و انرژی برق بالاست که تنها در صورت استخراج در مقیاس های صنعتی سودمندی مناسبی دارد. از سوی دیگر در الگوریتم اثبات کار اتریوم، استخراج غیرمتمرکز فردی، کاراتر است.

شاید مهمترین تفاوت بین دو پروژه این باشد که کد داخلی اتریوم کاملا تیورینگ است. به این معنا که همه چیز تا زمانی که قدرت و زمان کافی برای انجام محاسبات وجود داشته باشد، قابل محاسبه و انجام است. بیت کوین این قابلیت را ندارد. تیورینگ علاوه بر این که امکانات بی حد و مرزی را برای کاربران فراهم می کند، پیچیدگی آن به معنای داشتن پتانسیل امنیتی بالا است.

اتریوم چگونه کار می کند؟

همانطور که قبلا ذکر شد، اتریوم بر اساس پروتکل بیت کوین و بلاک چین آن طراحی شده، اما طراحی آن به گونه ای است تا برنامه های خارج از سیستم پولی را نیز پشتیبانی کند. تنها شباهت این دو بلاک چین در آن است که هر دو کل تاریخچه معاملات مربوط به شبکه خود را ذخیره می کنند. اما بلاک چین اتریوم تعداد بیشتری را ذخیره دارد. علاوه بر تاریخ تراکنش ها، لازم است که هر نود یا گره در شبکه اتریوم، آخرین وضعیت یا اطلاعات هر قرارداد هوشمند، موجودی هر کاربر و تمام کدهای قرارداد هوشمند و جایی که آنها ذخیره شده است را دانلود کند.

اساسا بلاک چین اتریوم را می توان به عنوان یک ماشین انجام تراکنش ها توصیف کرد. این ماشین قادر است یک سری ورودی و تراکنش هایی که بر اساس این ورودی های جدید هستند را قرائت کند. هنگامی که تراکنش ها انجام می شوند، ماشین تراکنش به سراغ موقعیت بعدی می رود.

هر موقعیت شامل میلیون ها تراکنش است. این تراکنش ها به صورت بلاک هایی دسته بندی می شوند و هر بلاک به بلاک های قبلی به صورت زنجیره ای متصل است(بلاک چین). قبل از این که بتوان تراکنش را به دفتر حساب اضافه کرد، لازم است که تایید شود. این تایید از طریق فرایندی به نام استخراج صورت می گیرد.

طی فرایند استخراج یک گروه از نودها از قدرت محاسباتی خود برای تکمیل چالش اثبات کار، که در واقع نوعی معمای ریاضی است، استفاده می کنند. هر کامپیوتری که قدرتمندتر باشد، این معما را سریع تر حل می کند. پاسخ به این معما خود، اثبات کار است و اعتبار یک بلاک را تضمین می کند.

استخراج کنندگان زیادی در سراسر دنیا برای ایجاد و تایید اعتبار بلاک با یکدیگر رقابت می کنند. هر بار که یک استخراج کننده فرایند اثبات کار را انجام می دهد یک توکن جدید اتریوم تولید می شود و به استخراج کننده اهدا می شود. استخراج کنندگان ستون فقرات شبکه اتریوم محسوب می شوند، زیرا آنها نه تنها اعتبار تراکنش ها و سایر عملیات شبکه را تایید می  کنند، بلکه توکن های جدید، که ارز شبکه هستند را نیز تولید می کنند.

کاربردهای اتریوم

اولین و مهم ترین کاربرد اتریوم این است که به کاربران خود اجازه می دهد تا نرم افزارهای غیرمتمرکز را ایجاد و بکار گیرند. علاوه براین، هر نوع خدمات متمرکزی با استفاده از پلتفرم اتریوم قادر خواهد بود غیرمتمرکز شود. پتانسیل پلتفرم اتریوم برای ساخت نرم افزار، توسط هیچ چیزی جز خلاقیت سازنده ی آن محدود نیست.

نرم افزارهای غیرمتمرکز پتانسیل تغییر نوع روابط بین شرکت ها و مخاطبان خود را به طور کامل دارند. این روزها سرویس های زیادی وجود دارند که با ارائه پلتفرم به کاربران جهت مبادله کالاها و خدمات، کارمزد دریافت می کنند. از سوی دیگر، بلاک چین اتریوم مشتریان را قادر می سازد تا اصالت کالایی را که خریداری می کنند، ردیابی کنند؛ در حالی که اجرای قراردادهای هوشمند می تواند بدون هیچ گونه واسطه یک تجارت سریع و بی خطر را برای هر دو طرف معامله تضمین کند.

فناوری بلاک چین دارای پتانسیل ایجاد انقلاب در خدمات تحت وب و نیز صنایعی است که با شیوه های قراردادی بلند مدت کار می کنند. به عنوان مثال، صنعت بیمه ای که در آمریکا دارای بیش از ۷ میلیارد دلار سرمایه گذاری در بیمه عمر است، می تواند با استفاده از فناوری بلاک چین دوباره توزیع شده و به خوبی شفاف سازی شود. علاوه بر این با اجرای قراردادهای هوشمند، مشتریان قادر خواهند بود به راحتی حق بیمه خود را به صورت آنلاین ارسال کرده و یا به صورت اتوماتیک حق بیمه خود را دریافت کنند. البته به شرط آنکه ادعای آنها برای دریافت حق بیمه، با تمام معیارهای مورد نیاز نیز مطابقت داشته باشد.

اتریوم نیز می تواند برای ایجاد سازمان های مستقل و نامتمرکز(DAO)، که کاملا به صورت شفاف و مستقل از هر گونه دخالت و بدون رهبری عمل می کنند، مورد استفاده قرار گیرد. سازمان های مستقل و نامتمرکز(DAO) به وسیله ی کدهای برنامه نویسی و مجموعه ای از قراردادهای هوشمند که بر روی بلاک چین نوشته شده اند، اجرا می شوند.

سازمان های مستقل و نامتمرکز(DAO) متعلق به افرادی هستند که توکن خریده اند. هر چند، میزان توکن های خریداری شده با مالکیت سهام برابری نمی کند. در عوض توکن ها، به مردم حق رای می دهند.