آشنایی با انواع آدرس های بیت کوین

• ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۳

آدرس‌های بیت‌کوین، که از ترکیب حروف و اعداد ساخته شده‌اند، برای انجام ترید ارزدیجیتال ضروری می‌باشند. درک این اجزاء برای انجام انتقال‌های ایمن و دقیق بسیار مهم است. این مقاله به شرح انواع فرمت‌های آدرس بیت‌کوین و روش‌های درست تفسیر آنها می‌پردازد.

آدرس بیت‌کوین چیست؟

آدرس بیت‌کوین، رشته‌ای از حروف و اعداد است که به عنوان مقصد ترید ارزدیجیتال بیت‌کوین تعیین می‌شود. این آدرس‌ها معمولاً با “۱”، “۳” یا “bc1” شروع می‌شوند و به بزرگی یا کوچکی حروف حساس هستند. آن‌ها به عنوان شناسه منحصر به فرد گیرنده عمل کرده و امکان ارسال و دریافت ایمن بیت‌کوین را در شبکه غیرمتمرکز فراهم می‌آورند.

کلیدهای عمومی و خصوصی پایه‌گذار آدرس بیت‌کوین هستند. کلید عمومی به نسخه‌ای کوتاه‌تر و قابل مدیریت‌تر برای اشتراک‌گذاری تبدیل می‌شود. از کلید خصوصی برای اثبات مالکیت پول‌های دریافتی استفاده می‌شود و تریدها در بلاک چین ثبت می‌گردند.

آدرس‌ها در شبکه بیت‌کوین برای تأیید و تصدیق تریدها ضروری هستند. آن‌ها همچنین میزانی از ناشناسی را به کاربران می‌دهند، زیرا اطلاعات شخصی نظیر نام‌ها و مکان‌ها را پنهان می‌کنند.

چگونه آدرس‌های بیت‌کوین تولید می‌شوند؟

آدرس‌های بیت‌کوین از کلیدهای عمومی به دست می‌آیند که با استفاده از روش‌های رمزنگاری و هش کردن ساخته می‌شوند. این کلیدهای عمومی که از کلیدهای خصوصی گرفته می‌شوند برای ساخت امضاهای دیجیتال در تریدهای بیت‌کوین ضروری هستند. این امضاها به تریدها اجازه می‌دهند که در بلاک چین انجام شوند و نشان می‌دهند که چه کسی صاحب وجوه است.

توابع هش به عنوان بخش مهمی از عملکرد بیت‌کوین، برای تولید نمایش‌های ثابت و کوتاه‌تر داده‌ها، از جمله کلیدهای عمومی، به کار می‌روند. این الگوریتم‌های هش باعث می‌شوند که آدرس‌های بیت‌کوین کوچک‌تر و استاندارد شوند که این امر انتقال و ذخیره‌سازی داده‌ها در شبکه بلاک چین را کارآمدتر می‌کند.

فرمت‌های مختلف آدرس‌های بیت‌کوین

با پیشرفت فناوری بیت‌کوین و نیاز به پشتیبانی از عملکردهای متنوع فرمت‌های مختلفی برای آدرس‌های بیت‌کوین وجود دارد. آدرس‌های تستنت بیت‌کوین که با “۲” شروع می‌شوند، معمولاً از فرمت آدرس P2WPKH استفاده می‌کنند. این آدرس‌ها برای آزمایش و تجربه در شبکه تستنت بیت‌کوین استفاده می‌شوند و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهند تا ویژگی‌ها و کاربردهای جدید را بدون خطر از دست دادن بیت‌کوین واقعی کشف کنند.

غالباً آدرس‌های بیت‌کوین به شکل کدهای QR نمایش داده می‌شوند تا اسکن و ترید با استفاده از دستگاه‌های موبایل آسان‌تر انجام شود. کاربران می‌توانند از فرمت‌های مختلف آدرس بیت‌کوین که در زیر توضیح داده شده‌اند، استفاده کنند:

میراث (P2PKH)

این فرمت اولیه که با استفاده از رمزنگاری Base58 ساخته شده و شامل کاراکترهایی است که اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند، به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. آدرس‌هایی که با “۱” شروع می‌شوند، از نوع اسکریپت Pay-to-Public-Key-Hash استفاده می‌کنند و به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند. در این فرمت، “Pay-to” به این معناست که گیرنده می‌تواند وجوه را ادعا کند، “Public-Key” به کلید رمزنگاری عمومی گیرنده اشاره دارد و “Hash” به هش کلید عمومی اشاره دارد.

این آدرس‌ها روش ساده‌ای برای ارسال و دریافت بیت‌کوین فراهم می‌کنند چرا که از هش کلید عمومی گیرنده تولید می‌شوند. آدرس‌های میراث به دلیل پشتیبانی وسیع از طرف کیف پول‌ها و صرافی‌ها، سازگاری گسترده‌ای دارند.

آدرس های سگویت SegWit (P2SH)

با معرفی SegWit، مشکلات مقیاس‌پذیری شبکه بیت‌کوین حل شد. آدرس‌هایی که با “۳” شروع می‌شوند، با استفاده از رمزنگاری Base58 ساخته شده‌اند و بر اساس نوع اسکریپت Pay-to-Script-Hash هستند و مانند آدرس‌های میراث به حروف بزرگ و کوچک حساس‌اند.

در این فرمت، “Pay-to” به توانایی گیرنده برای دسترسی به وجوه اشاره دارد، “Script” مجموعه‌ای پیچیده از دستورالعمل‌ها را برای تعیین شرایط خرج کردن وجوه نشان می‌دهد و “Hash” به هش اسکریپت اشاره دارد که تریدهای ایمن به آدرس‌هایی که از این هش‌ها مشتق شده‌اند را امکان‌پذیر می‌سازد.

با جدا کردن داده‌های امضا از داده‌های ترید، آدرس‌های SegWit مزایایی مانند افزایش تعداد تریدها و کاهش هزینه‌ها را ارائه می‌دهند. این فرمت کارایی کلی شبکه بیت‌کوین را افزایش داده و امکان ادغام ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند شبکه Lightning را فراهم می‌کند.

آدرس‌های Bech32 (Native SegWit)

آدرس‌هایی که با “bc1” شروع می‌شوند بر اساس پروتکل بومی SegWit هستند. این آدرس‌ها کمترین هزینه‌های ترید را دارند و از فضای بلاک به شکل مؤثرتری استفاده می‌کنند. نسبت به فرمت‌های قبلی، آدرس‌های Bech32 فقط از حروف کوچک استفاده می‌کنند، تشخیص خطاها را بهبود بخشیده و برای انسان‌ها قابل فهم‌تر هستند. این آدرس‌ها برای برنامه‌ها و سرویس‌های جدید که می‌خواهند از تمام قابلیت‌های شبکه بیت‌کوین استفاده کنند و پذیرش فناوری SegWit را تشویق می‌کنند، مناسب‌ترند.

آدرس‌های Taproot (P2TR)

آدرس‌های Taproot که همچنین به نام Taproot یا Bech32m شناخته می‌شوند، جدیدترین و پیشرفته‌ترین فرمت در ارزدیجیتال بیت‌کوین هستند. این آدرس‌ها حساس به حروف بزرگ و کوچک نیستند و با “bc1p” شروع می‌شوند. آن‌ها مقیاس‌پذیری، انعطاف‌پذیری، حریم خصوصی و امنیت را بهبود می‌بخشند، اما به صورت اختیاری هستند و هنوز به طور گسترده پشتیبانی نمی‌شوند. Taproot مزایایی مانند امضاهای Schnorr را ارائه می‌دهد که هزینه‌ها را کاهش داده، امنیت را افزایش می‌دهند و امکان ساخت قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کنند.

تجزیه و تحلیل یک آدرس بیت‌کوین

با استفاده از یک آدرس بیت‌کوین فرضی مانند ۱A1zP1eP5QGefi2DMPTfTL5SLmv7DivfNa، بیایید به اجزای مختلف یک آدرس بیت‌کوین نگاه کنیم:

1. طول: طول متوسط یک آدرس بیت‌کوین بین ۲۶ تا ۳۵ کاراکتر است.
2. کاراکترهای الفبا یا عددی: این کاراکترها از ترکیب اعداد و حروف ساخته شده‌اند و شامل نه عدد “۰” و نه حروف “O”، “I” و “l” هستند تا از اشتباه گرفته شدن آن‌ها جلوگیری شود.
3. پیشوند نسخه: در فرمت P2PKH، آدرس‌های استاندارد بیت‌کوین با “۱” به عنوان پیشوند نسخه شروع می‌شوند.
4. چک‌سام(checksum): برای اطمینان از صحت و شناسایی خطاهای تایپی، آدرس‌های بیت‌کوین دارای چک‌سام هستند.
5. رمزنگاری Base58: Base58 آدرس‌ها را با حذف کاراکترهای احتمالاً گیج‌کننده رمزنگاری می‌کند.
6. هش کلید عمومی: هش کلید عمومی گیرنده پایه یک آدرس بیت‌کوین را تشکیل می‌دهد. در شبکه بیت‌کوین، این هش به گیرنده هویت منحصر به فردی می‌دهد.

تغییر آدرس در بیت‌کوین چیست؟

در ترید ارزدیجیتال بیت‌کوین، تغییر آدرس خروجی اضافی است که وجوه باقی‌مانده از ورودی‌ها را دریافت می‌کند. اگر مجموع ارزش ورودی‌ها از مقداری که قصد انتقال آن را داریم بیشتر باشد، مقدار اضافی به عنوان تغییر به یکی از آدرس‌های فرستنده برگشت داده می‌شود.

منبع : cointelegraph

این کار اطمینان می‌دهد که ارزش کامل ورودی‌ها محاسبه شده و چیزی گم نشود. آدرس‌های تغییر مشخص نمی‌کنند کدام خروجی تغییر است و کدام پرداخت، که به حفظ امنیت و ناشناسی کمک می‌کند.

فرض کنید باب در کیف پول خود ۱ بیت‌کوین دارد و می‌خواهد ۰.۵ بیت‌کوین به آلیس بفرستد. باب تریدی را آغاز می‌کند تا آلیس مبلغ تعیین شده را دریافت کند. باب آدرس تغییری را از کیف پول خود اضافه می‌کند تا ۰.۵ بیت‌کوین باقیمانده را دریافت کند، علاوه بر آدرس آلیس به عنوان گیرنده.

با این تغییر، کل ارزش خروجی معامله اولیه‌ای که هنوز خرج نشده‌است (UTXO) محاسبه شده و گم نمی‌شود. UTXO نشان‌دهنده بیت‌کوین‌های دریافتی است که هنوز خرج نشده‌اند و به عنوان ورودی برای تریدهای جدید به کار می‌روند، که مالکیت را تضمین می‌کند و از خرج مضاعف جلوگیری می‌کند.

پس از تایید ترید، آلیس ۰.۵ بیت‌کوین دریافت می‌کند و کیف پول باب اکنون دو UTXO دارد — یکی برای مقداری که به آلیس فرستاده شده و دیگری برای تغییر. با این کار، باب کنترل خود بر وجوه خود را حفظ می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که هیچ بیت‌کوینی در طول ترید گم نشود.

اهمیت تأیید آدرس‌های بیت‌کوین

تأیید آدرس قبل از فرستادن بیت‌کوین یا انجام هر تریدی برای اطمینان از دقت و صحت فرمت آن بسیار مهم است. این کار برای جلوگیری از دست دادن پول به دلیل تقلب یا خطاهای تایپی ضروری است.

زمانی که با آدرس‌های بیت‌کوین کار می‌کنید، به ویژه هنگام انتقال پول بین انواع آدرس‌های میراثی، SegWit و Bech32، تطابق با کیف پول یا سرویس مورد نظر بسیار مهم است. تأیید فرمت‌های آدرس برای اطمینان از انجام تریدهای بی‌دردسر در پلتفرم‌های مختلف ضروری است، چرا که عدم انجام این کار می‌تواند به خطاهای ترید یا ضرر مالی منجر شود.

خوشبختانه، بسیاری از کیف پول‌های بیت‌کوین دارای روش‌های تأیید آدرس هستند. این ویژگی‌ها به کاربران کمک می‌کنند تا قبل از انجام هر تریدی، صحت آدرس را تأیید کنند و سطح اضافی از امنیت و راحتی را برای آنها فراهم می‌آورند. با استفاده از ابزارهای تأیید آدرس، کاربران می‌توانند احتمال ارسال بیت‌کوین به آدرس‌های اشتباه یا نامعتبر را کاهش دهند و وجوه خود را در اکوسیستم ارزدیجیتال حفظ کنند.

نظرتان را درباره‌ی مقاله «آشنایی با انواع آدرس های بیت کوین» با ما درمیان بگذارید.